Uzależnienie od LSD

LSD to substancja z grupy halucynogenów. To jeden z najtańszych i najbardziej popularnych narkotyków dostępnych na świecie.

Ten środek halucynogenny w zasadzie wyparł z rynku wszystkie inne psychodeliki. Substancja aktywna w LSD to dietyloamid kwasu lizergowego. Efekty po zażyciu LSD utrzymują się od jednej do trzech godzin choć halucynacje mogą się utrzymywać nawet do około dwunastu godzin. Fizjologicznie po zażyciu LSD następuje rozszerzenie źrenic, zawroty głowy, kołatanie serca, suchość w ustach, narastający stan niepokoju i pobudzenia. W zasadzie jest to substancja o minimalnym potencjale uzależniającym oraz obserwujemy przy niej minimalnie zarysowane zjawisko tolerancji. Po odstawieniu LSD obserwujemy jedynie ospałość i stosunkowo szybko przemijający stan przygnębienia.

Czemu stan po zażyciu LSD jest pożądany? Głównie pewnie dlatego, że narosło wokół niego wiele mitów, o kolejnych wrotach percepcji, dostępnie do podświadomych treści itp. Rzeczywiście LSD wywołuje znaczne wyostrzenie zmysłów, po jego zażyciu doświadczamy zmiany percepcji kształtów i barw rozlanych w wolno płynącym czasie. Zażycie LSD najczęściej, poza oczywiście złymi podróżami, które mogą się przytrafić osobom używającym tę substancję, wywołuje uczucie lekkiej euforii. Osobę po zażyciu LSD otaczają liczne omamy , złudzenia i urojenia wzrokowe. W tzw. złych podróżach narasta niepokój, poczucie osamotnienia, następuje depersonalizacja. U osób trzeźwych osoba po zażyciu LSD wzbudza zainteresowanie głównie z powodu wyraźnych zaburzeń w koordynacji ruchowej i w orientacji w przestrzeni. Osoba pod wpływem LSD jest wesołkowata, nie mamy z nią kontaktu ponieważ mówi w sposób bełkotliwy. Wypowiada kompletnie nieracjonalne, dziwaczne treści. Ma wyraźnie zmienioną twarz poprzez znacząco rozszerzone, nie reagujące na światło źrenice jest niepokojąco, nienaturalnie pobudzona.